ابیات درس «آشنای غریبان» و معنی ابیات:

درس سیزدهم

آشنای غریبان

• قالب شعر:  غزل
• شاعر: قیصر امین پور
• آثار: به قول پرستو، آينه های ناگهان، مثل چشمه مثل رود، در کوچۀ آفتاب، تنفس صبح

چشمه های خروشان تو را می شناسند                          موج های پريشان تو را می شناسند

چشمه‌های خروشان و موج‌ای آشفته با تو آشنا هستند. (منظور از چشمه‌های خروشان و موج‌های پریشان، انسان‌های آزاده و پاک و صادق است.)

آرایه ادبی:

واج آرايی  ß  در حرف «ش»

چشمه، موج، خروشان  ß  مراعات نظیر

 بیت، تشخیص دارد.

پرسش تشنگی را تو آبی، جوابی                                   ريگ های بیابان تو را می شناسند

تو برای انسان های تشنۀ معرفت، همانند آب ارزشمند هستی. ريگ های بیابان هم ارزش تو را می دانند.

معنی ديگر:

تو برای انسان هايی که تشنۀ دانش هستند، مثل آب و جواب هستی.

آرایه ادبی:

پرسش، جواب  ß  متضاد

تشنگی، آبی  ß  متضاد

ريگ های بیابان  ß  انسان های دردمند

نام تو رخصت رويش است و طراوت                              زين سبب برگ و باران تو را می شناسند

نام تو اجازۀ رويیدن و شادابی است. به همین دلیل تمام گیاهان و قطره های باران تو را می شناسند.

آرایه ادبی:

باران  ß  نماد پاکی

هم تو گل های اين باغ را می شناسی                           هم تمام شهیدان تو را می شناسند

تو همۀ انسان های خوب و شايستۀ اين جهان را می شناسی و تمام شهیدان نیز تو را می شناسند.

آرایه ادبی:

گل ها  ß  انسان های خوب و پاک

باغ  ß  منظور دنیا

اينک ای خوب! فصل غريبی سر آمد                              چون تمام غريبان تو را می شناسند

ای امام خوب ما، اکنون زمان غريبی و تنهايی به پايان رسید زيرا تمام انسان های غريب، تو را می شناسند.

مفهوم بیت:

تو ديگر غريب نیستی و همه تو را می شناسند.

آرایه ادبی:

ای خوب  ß  منظور امام رضا )ع(

کاش من هم عبور تو را ديده بودم                                کوچه های خراسان تو را می شناسند

کاش من هم عبور تو را از خراسان ديده بودم. تمام مردم خراسان تو را می شناسند.

آرایه ادبی:

کوچه های خراسان  ß  منظور مردم خراسان